38. Herfst

Beste Gerard

De herfst is begonnen. De kastanjeboom in de tuin schudt zijn bladeren af en zal binnenkort haar kastanjes niet meer kunnen vasthouden. Het groen verdort en de rozenstruik doet krampachtige pogingen om de laatste knoppen te openen. Nog even en de trekvogels beginnen aan hun jaarlijkse tocht. De natuur trekt zich terug. En dat geldt ook voor de mens.Is dat erg? Nee. De uitbundigheid van de zomer bestaat bij de gratie van de meer introverte seizoenen. Een beetje reflectie op zijn tijd, even de tijd nemen om eens rustig in de spiegel te kijken kan geen kwaad. Normaal kan ik die zelfreflectie nog wel een tijdje uitstellen maar jouw laatste mail boorde die hoop de grond in. Het is net of jij al een paar dagen met een grote spiegel om me heen dartelt. Zo van: ‘Kijk dan. Dit ben jij ook Boon. De man die zo graag nuanceert, maar in zijn laatste stuk alles over een kam scheert. Nee, nou niet weglopen. Kijk in die spiegel! Zie je die populist die het hele voetbalwereldje op een hoop gooit. Allemaal verwende nietsnutten. Daar moeten we het niet van hebben voor onze toekomst. Ben jij dat?’

‘Ja, dat ben ik helaas ook. Natuurlijk heb ik net als jij bewondering voor topsporters. Ook voor voetballers. Waar ik me echter groen en geel aan erger is het asociale, opdringerige gedrag naar scheidsrechters en soms ook naar medespelers. Die vuurspuwende ogen en agressieve houding van een speler naar de grensrechter die naar zijn mening de uitbal aan de verkeerde partij geeft. Dat gekerm en die aanstellerij bij een overtreding met als doel de tegenstander een kaart aan te smeren. Die verongelijkte gezichten en die onschuldige gelaatsuitdrukking na iemand een doodschop gegeven te hebben. Het opgefokt gedrag door in de hekken te klimmen na het maken van een doelpunt. Of het apengedrag van de scorende spits die zich op zijn borst klopt of wijst op zijn naam op zijn rug om de wereld er toch nog een keer op te wijzen wat voor een groot mens hij toch eigenlijk is.’

Het is allemaal zo buiten proportie. Voetballers die zichzelf opblazen tot grootheden met geen enkel besef van de voorbeeldfunctie die ze hebben voor de jeugd.

En dan kom jij weer met die spiegel langs. Ja, ik zie het. Het zijn mijn eigen frustraties die de problemen groter maken dan ze zijn. Het is natuurlijk maar een klein deel van de voetballers die zich zo gedragen. En er is er maar een die er last van heeft. Dat ben ikzelf. Ik laat mijn plezier in het voetballen bederven door mijn eigen oordelen. De moralist in mij moet zich maar eens een tijdje terugtrekken. Te keer gaan tegen blaaskaken maakt een blaaskaak van mezelf. Een beetje meer ontspanning in mijn verwachtingen naar de wereld kan geen kwaad.

Goed dat de herfst is begonnen.

Groeten

Jan